Widzicie oczyma wyobraźni ten deszcz idący ulicą? Spiesznie przemyka nocą przez wąską ulicę św. Jakuba, w świetle latarni lśnią mokre kocie łby, wiatr rozwiewa mu płaszcz, a on głośno czyta wiersz Staffa.
Tak to już jest z poezją śpiewaną, że jak się przyczepi, to odejść nie może.
Jak przeczytać „2022 r.”? I co z piątkiem trzynastego?
Co jednak zrobić, żeby książka dla dzieci o kimś tak wszechstronnym nie brzmiała jak panegiryk? Elizie Piotrowskiej się to udaje.
W jednym z ćwiczeń trzeba było wymyślić scenariusz spotu. Bohaterem miał być ktoś, kto znalazł się na samym dnie, ale wpadł na genialny pomysł, jak się odbić.
Ile można wycierać kurze przed Bożym Narodzeniem. Czasem zdecydowanie lepiej posprzątać gdzie indziej.