Eksperymentalny sygnał dobra, czyli czytajcie Natalię Przeździk

Wreszcie jest (przynajmniej w zapowiedziach, ale to już naprawdę niedługo)! Pierwsza część z cyklu książek dla dzieci autorstwa Natalii Przeździk. Pachnie lasem, górami, kanapkami na szlaku, oswajaniem starszej pani, która nie lubi dzieci (a może bardziej boi się dotknąć wrażliwej struny w swoim sercu), kiełbaskami z ogniska, drewnianym domem, szantami i poezją śpiewaną. Usłyszycie śmiech dzieci, żarty rodziców, poznacie anioła w zielonym traktorze i kota, który polubił rodzinę wielodzietną. Poczujecie, że sami odpoczywacie.

Jeśli macie dzieci w wieku 8-13 lat, to bardzo polecam cały cykl (miałam szczęście już go poznać i czekam na wszystkie tomy), zresztą nawet jeśli macie dużo lat, przeczytacie go z przyjemnością.

A o co chodzi z tym tytułowym sygnałem? ESD, czyli eksperymentalny sygnał dobra opatentowała w swoich książkach Małgorzata Musierowicz. Ostatnio spędziłam trochę czasu w szpitalu i byłam zdziwiona atmosferą. Ktoś mi powiedział: „Wiesz, bo oni przez dwa lata żyli w atmosferze strasznej pandemii”. Tymczasem w mojej pracy oprócz dyżurnego tematu ciągle wyszukiwało się jakichś pozytywnych wariatów, żeby o nich napisać. A to naprawdę zmienia spojrzenie.

Trudne czasy tym bardziej wołają o dobro, o dawanie nadziei. Nie każdy pojedzie pod granicę ratować kobiety i dzieci. Nie każdy ma dom, żeby przyjąć dziesięcioosobową rodzinę. Ale każdy może robić te drobne małe rzeczy, jak rodzina z książek Natalii Przeździk. Zrobić śniadanie, przynieść kwiaty, pomóc się spakować, ucieszyć się rodzeństwem, sadem, strumykiem w górach. Jest jakaś mądrość w napełnianiu się tym, co dobre.